Ayaklarımızın sağlam bir şekilde yere basması için destek noktalarına ihtiyacımız var. Bu da güçlü bir çevre ve net bir amaç gerektirir. Sonrasında an be an insan daha fazla basamak ekleyebilir tırmanabileceği. Gergin ve yorgun olmak muhtemel ancak hayatta her şeyin gelişim süreci bu sancıları içerir. Hayat insanı büyütür. İstese de istemese de... İnsanın hiçbir şey istemese bile karnı acıkır, susar ve uykusu gelir. Kimse duramaz. Peki durmak imkansızsa neden sağlam adımlarla ayaklarımız yere basa basa dimdik, alnımız açık bir şekilde ilerlemiyoruz?
