Devrik yaşamıştı bu hayatı;

Çocukluğunda yetişkin gibi çalışmış,

Emekliliğinde çocuk gibi olmuştu.

Bunun sonunda cümlelerin özneleri gizli, sıfatları da belgisiz olmuştu.


Şiir gibi olmuyordu hayat devrik olunca,

Kelimelerin yeri kadar da kolay değişmiyordu devriklikler.

Devire devire ilerliyordu hayatın bariyerlerini,

Ve sonunda uçuruma ilerledi.


Bekledi biri gelip kurtarsın diye,

Ama roller de devrikleşmişti,

Herkes olup biteni seyretti,

Devrilen bariyerler de hala geri dikilmedi.