Bir annenin hıçkırıklarından bozma eskil bir köstekli saatin kadranı son üç dakikadır kandan çala yaza çağları aksetmektedir. Denklemdeki ilk ve tek ve son kelle bilinmeyeni ortadan kalkarsa şıklar çözünür ve tozan'ın tüm alt türlerinin yaratımı tamamlanır, bu, çarkın, annenin kızının denize olan usangın bakışlarını utandıran güzel yapıtaşıdır. Satır yolunu bulur, kelle kaybolur. Gökyüzünden damlardaki bin kirişe düşen güzel, kızıl, oluk oluk ezgiler, evlere ve rutubetli alçıpanlara sokulur. Kızın elleri duvardadır. Elleri, devrinin bu şeytansız baharında bir hayli günahkârdır. Çünkü annesinin gözyaşları avuçlarının göbeğinde kan bağlamıştır. Kederle sırlı ıslaklık çözünür ezgilerde. Bu yüzden kızın avuçları kurudur şimdilerde. Kızın satırı her daim sol omzundadır; göksel olan her daim aramızdadır.