Uzun zaman oldu bir arada olmayalı. Hayatımın en zor dönemleri, en azından o zaman öyle sanıyordum, seninle geçti. Bir hayli vakit geçti senin yerini dolduralı. Bu seni üzer mi bilmiyorum. Umarım sen benim yerimi doldurmamışsındır. Her ne kadar ben senin yerini doldursam da senin benimkini doldurmanı hiç istemem. Hatırlıyor musun sana bardağımın dibindeki kahveyi verirdim. O zamanlar soğuduğu için sana veriyorum sanırdım aslında sana vermek için soğutuyormuşum. Seni hep kendime yakın görmüşümdür. Şimdi ikimiz de çok değiştik. Değişirken bile aynıyız aslında. Büyüdük, çevremiz değişti. İstediğimiz kadar değişelim, bizim özümüz aynı. Çirkin olmanın acısını beraber hissettik, yaşadık. Benim de çiçeklerim yok senin gibi. Bizim dikenlerimiz var. Hep isterdik değil mi birileri bizi özümüz için sevsin ve umursasın. Öyle değilmiş öğrendim. Başkaları bize bazı özelliklerimizin hatırına katlanıyormuş. Hiç düşündün mü bana neden katlandığını? Ne yapsam bana katlanmaktan vazgeçerdin? Açıkçası ben de düşünmedim. Belki de birbirimizi gerçekten özümüz için sevmişizdir.
