Vakti gelmiş demek ki!
Kuşların kendi içinde anlam kazandığı,
Çiçeklerin yağmurla valsinde başka gökkuşakları doğurdukları,
Ve şarkıların insan olma üzerine direnişini…
Ben değil valla!
Anlatıyor tüm alem-i ülema.
Bu kadar hengamenin altında,
Nasıl kaldık tek parça.
Yoksa dağıldıkta,
Her saksının dibine ektik mi?
Parça parça…
Çok mantıklı geldi bu bana,
En eskiler kalemkaya’da.
Mor menekşenin dibinde balkonda.
En acı olanları zambaklarda,
Ve henüz olmayanları da
Geçen arkadaş getirmiş…
Evde saklıyorum!
Dikenlerin tacında…
