Dikenli yollar son bulur, bir gün.
Çıkarsın düzlüğe, bakarsın semâya.
Ellerin bomboştu ya, belki güllerle dolar.
Gözlerin kanlanmıştı ya, belki ferlenir de ışıldar.
Yürü, ayaklarına kara sular inene kadar...
İçini döksen de toplama gereği duymadığın yere, eve.