gecenin karanlığında cılız sokak lambasının altında, eline tutunmuş ellerime bakıyorsun. yaralarla kanamış, ölümlerime gebe biçimsiz parmaklarıma değiyor ellerin. "âşk," diyorsun, gözlerin çekiliyor benden. uzağa, zifiri karanlığa çekiliyor. "âşk," diyorsun. "öldürmüş seni."
oysa daha önce hıçkırıklarla nefeslerimi kovalayan ben, ilk defa gülümsemiştim sana. boğazıma dolanan özürlerine, sana.
dilime dolanan bir türkü, şâfâğa yakın ölümü bekler.
