Ne desem ki, nasıl anlatsam ki.
Bu kadar mı beceriksiz olur bir insan, hangi kitaptan konuşsam ki sana.
Veyahut hangi alfabeyle yazsam içimi. Empresyonistlerin bana bir şey öğretemediğini görüyorum.
Dadaistler gibi kuralsızlığı kural da edecek becerim yok.
Letristlerin harflere neden sığındığına anlam vermeye çalışıyorum sanırım bu sabah.
Kelimeler anlamsızlaşıyor, kelimeler anlamsızlaştıkça sükut anlam kazanıyor.
Her şeyi anlatan bir dil var, Tanrı bile bilmiyor bu dili, bilseydi içimizi ve haykırışlarımızı duyardı. Sanırım bu dil; sessizce.. sessizce dilini hangi millet konuşuyor hakkında hiçbir fikrim yok fakat içimin kabilesi bu dili kendine anadil etmiş. Yazıya geçmiş ve geçmemiş tüm diller ise resmî dil..
