Çöz kuşağını nefretinin
Oturup bir meyve ağacının altında
Birleşelim gözlerimizdeki cümlelerde
Dokunduğumuz her daldan mısralar döküldükçe
Dalıp gidelim satırlarların koynuna
Yıldızları ovup aydınlatarak eteğimizde
Yeni güneşler doğuralım yarınlara
Arka bahçemizde unutalım göğü
Kilitleyelim yalnızlığın kapılarını
Ardına dek açıp göğsümüzü
Bu şehir bizi yutmadan
Biz çiğneyelim kırmızı salkımları parmak uçlarımızda
Bir tambur inlerken mermer sütunlar ardında
Bir İran halısı oluversin Hafız'ın büyülü sayfaları duvarımızda
İçelim sonsuzluğu dudaklarımızdan sızan kanda
Bir tan vakti durulsun denizlerin karmaşası
Biz neşeli çocuklar büyütelim
Arka bahçemizde,
bir nar ağacının altında...
