İnsanın, yurtsuzluktan kurtulması ancak, metafizik düşünmenin aşılmasıyla olabilir. / Martin Heidegger


Hiçbir cevabım net değil sorularım var sadece 

öleceğim kesin, denizi ve gökyüzünü severim 

herkes iyi olsun, herkes iyi olamaz

bunu bilirim 

bilirim gelmediğimi bir bütünden koptuğumu 

zincirlerimden başka kaybedeceğim şey çok fazla

köleyim, bu bir, bu bir belirleniş daha doğmadan. 


. 


Dünya anlayabilmek için çok hızlı, çok hırslı 

var olduğumuzun delili acı ve hazla sürekli 

sürekli bir büyüme, sürekli yükselmekle ilgili 

bir niçin sorusuyla ayakta dururum ben de 

bir de gökyüzüne bakmakla hafifler göğsüm 

ve bilirim gelmediğimi bir bütünden koptuğumu

bilirim genç ya da yaşlanınca çağrılacağımı gelinmeyen yerden


. 


Hiçbir cevabım net değil herkes haklı olabilir mi? 

Şaşkınım, ben gelmedim, bir kopuş bende olan 

nereye bakmalıyım huzuru görmek için göke mi? 

nereye göreli duruşum hıza dur desem ölüm! 

Çünkü alıştım şarkıya, alıştım

ve uyuşturuldum. 


. 


Nesneler yabancı, mutlu olduğumu fakat ölmek istediğimi nasıl kanıtlayabilirim

kim anlayabilir? 

Ölümü istenen kılan bu dünyanın acısı olmadığı

çamurlu kusmukta boğulan çocukları

görmekle alakasız olduğu anlaşılabilir mi?

herkesin bir şekilde haklı durduğunu varlığında, bir şekilde özne durduğunu...

Gelmediğimi ve isteyebilen biri de olmadığımı ilk başta. 

sonra var oldum. 


. 


Dünya farklı bir bilgi için çok yaşlı, çok yaslı 

varlığı nasıl anladığımızın bir önemi yok çünkü 

çünkü bütün heyecanların yolları banka dükkanı 

bütün bir coşku değerli taşlarla kaplı ve solgun 


. 

Oyalanıyorum, oyalanıyor ve boyanıyorum

gelmedim. tanrımın ismi yok.

bir bütünden ayrılışa bütün şiirlerim

var oluşa.