Doğru insan, peki sonra?

Doğru insan?

Heyecanladırırken üzen, üzerken mutlu eden başka iki kelime yok sanırım. Seni seviyorum gibi bir şey bu. Ne olmalı ne olmamalı. Ne az söylenmeli ne de ağızda sakız olmalı.

Doğru insansa hissedersin diyorlar. Ya hissedemezsem, ya insan doğruyken zaman yanlışsa? Yine mi gözüm bir şey görmez? Ya yanılırsam? Ya zaman, insan, her şey yanlışken doğru sanırsam o zaman ne olur? Evet işte tam da bunlardan korkuyorum. Sorulardan çok cevaplardan belki de.

Uçtuğumu hayal ediyorum, kuşların bile uçamayacağı kadar yüksek yerlerde süzüldüğümü.

Kıpır kıpırım.

Ama her an biri gelip kanatlarımı kesip atacakmış gibi. Doğru insan kocaman şişmiş bir balon ve yanına yaklaştığım an patlayacak gibi...

Kendimi balonun içinden çıkan havanın rüzgarla dansını izlerken bulacakmışım gibi hissediyorum.

Mümkün olmayan bir mutluluk gibi...