23.11.1981
Sabah dokuz-on civarı gözümü dünyaya açtığımda yalnız değilmişim, bir kardeşle beraber gelmişim.
Şu an baktığımda hayatımın her alanında, insanların içinde ya da dışında, hep yalnız hissedecek olmam çok ironik olmuş. Doğduğumda hüzün gözlerime hediye olarak verilmiş. Çoğu zaman insanlar ne oldu diye sorar gözlerime baktıklarında.
Bunun yanında da karakterime biraz asi ruh, derin duygular ve neşe serpilmiş. Ben beni biraz zorluyor muyum? Cevap evet.
Geldiğim noktada başarmaya çalıştığım şey, iyiye, iyiliğe, iyi olmaya geliştirdiğim inancı korumak. Yüreğim ne kadar yorulsa da halâ bir yaz gecesi deniz kenarında sabahlamak, gece sokakları kahkalarla inletmek, nasıl ki hüznü en derinin de yaşadımsa, mutluluğu coşkuyu da dibine kadar yaşayabilmek ve daha birçok hayal. Öyle olmayacak şeyler de değil. Samimi mutluluklar, gerçek insanlar ve hep dilediğim şey tüm insanların mutlu olması. Bunu istemekten asla vazgeçmeyeceğim.
Sevgiler 🧡
