Ben doğunun kayıp görünmez kız çocuklarından biriyim. Ben erkekler için var olan o kız çocuklarından biriyim. Ben okumasına engel olunan kız çocuklarından biriyim. Ben özgürlük hakkı elinden alınan kız çocuklarından biriyim. Ben aileyiz diyip her şeyi kendine hak gören o anne baba olmayı beceremeyen insanların çocuklarından biriyim. Ben erkeklere hizmet amaçlı dünyaya gelmiş gibi gördükleri o kız çocuklarından biriyim. Ben cinsiyetimden dolayı sürekli yargılanan o kız çocuklarından biriyim. Sadece biri. Benim gibi daha nicesi var. Sayamadığım daha neler var. Biz görünmez kız çocuklarıyız. Bizi kimse görmez, bizi kimse duymaz, bizi kimse kurtarmaz. Bizim sessliğimizi neden kimse duymuyor? Bu doğu neden bu kadar sessiz? Hiç mi şarkı söyleyeni yok? Hiç mi cıvıl cıvıl oyun oynayanı yok? Hiç mi kahkaha atanı yok? Sessiz akar gözyaşlarımız. Evet ama sessizligimizi hiç mi duymuyor kimse ? Sayılarla arası iyidir devletin. Bilir mesela ekonomiyle ilgili her rakamı. Peki ya ortaokulda çok olup da lisede hiç olan o kız çocuklarının sayısı ne olacak? Hiç mi fark edilmiyor? Sesimizi duymuyorsunuz tamam. Şu sessizligimizi duyun! Lütfen bir şeyler yapın yoksa bu süreç bu şekilde işlemeye devam edecek. Burda kız çocuklarının hayalleri katlediliyor. Diri diri gömülmekten ne farkı var bunun. Biz alnı ak bir milletiz. Bize kız çocuklarını yaşatmak yakışır. Ben görünmez kız çocuklarından biriyim sadece. Sessizligimizi duyun.
