Doktor, yalnızlığımı acizlik sandılar, doktor. Oysa ki yalnızlık en güçlü silah değil midir, doktor? Bir insanı yalnızlık iyileştiriyorsa, o insandan korkulması gerekmez mi? Onlar daha çok gülüp, dalga geçiyorlar, doktor. Ben mi bazı şeyleri çok abartıyorum yoksa insanlar mı bu abartılası şeyleri kâle almıyorlar, doktor? İlaç versen yutar mıyım, doktor? İnsanların parçaladığı kalbimi ilaç düzeltir mi, doktor? Bakma suratıma imâlı imâlı, doktor; bende biliyorum söyleyeceklerini, bende biliyorum senin ilacın zaman diyeceğini. Zaman tek ilacımsa seni niye karşıma aldım, anlatıyorum, doktor? Neden bu zaman bir benim acılarımı iyileştirmiyorda daha çok kalbimde bir şarapnel varmış gibi, zaman geçtikçe ölüyorum, doktor? Belki de tek ilacım ölmektir doktor, sonuçta ölünce her şey geçecek di mi? Canım sönecek, nefesler akciğerlerime batmayacak, ayaklarım hiç bir şeye yetişmek zorunda olmayacak di mi, doktor?
Bu yıkılışlar hep mi acı vermek zorunda, doktor? İnsanların yıkılışları, neden bana da acı vermek zorunda, doktor? Neden dünya herkese dönüyorda bana dönmüyor? Neden güneş herkese doğuyorda bana doğmuyor, doktor? Git gide saydamlaştım, doktor. Canımı yakanın canını yakmaya başladım, doktor. Öncelerden canımı yakana gül vermişliğim bile vardı, doktor. Bu büyümek mi oluyor, doktor? Bu büyümekse ben artık büyümek istemiyorum, doktor, ben artık büyümek istemiyorum.
