Bazı insanlar yaralarımıza dokunuyor. O yaraları açan değil ama, “hatırlatan” kişi oluyorlar hayatımızda. Yakınımıza kadar gelip değdikleri zaman cız ediyor yara, varlığını hatırlatıyor hemen ve biz sanki o kişi açmış gibi yarayı, çoğu zaman fazla tepki gösteriyoruz, farkında olmadan ona dokunana. Şaşırıyor karşı taraftaki kişi de, içimizdeki buzdağının görünmeyen kısmını görmüyor çünkü doğal olarak. “Ben ne yaptım ki şimdi?” diyor. “Sen birşey yapmadın zaten” diyoruz içimizden, "tam tersi, senden önce başkaları birşeyleri -yapmadığı- için oluyor tüm bunlar"...
