Ben kaosum
Fazla tanımlı nobran
Çokça bahçeler geçip de
Bitti artık noktasında sonsuzun
Yavaşla,
Doluyum yanan bir ruh gibi.
Günün batan tarafında durunca
Yıldızlarım sekiyor,
Karanlık olup boşluğa saçılarak
Kendi ruhumun peşindeyim
Düzlemine oturup
Normali, yakalayacağım saçlarından
Ve artık sevgilim kalacak
Uzaya şaşı bakıyorum
Uzaylar oluyor uzayıp
Yapraklar dik saplanmış gövdeme
Ağaç varsayılıyorum belki
Ama hayır bu bana uymuyor
Kızıl bir ejder salınıyor deryalarda
Uyudu mu da
Böyle eksantrik uyumalı işte bazen
Ne kadar kaos doluysam da
Uyutulmuşluğum buradan geliyor
Demirden kılıçlar yağan gökten
Görünmez bir pelerinin kumaşıyla tutunuyorum hayata
Acayip gecelerden
Hırsız düşüncelerden
Maskelerimin çokluğuyla
Çevremden doğuyorum
Çevirmeye takılmış çehremle
Cevherimi ararken çevrelenmişim
Hükümsüz
