Sen dolamışken ömrüme kollarını
Saç tellerim kopar dolanır kimliğine
Az evvel aldığım zamanı veririm borcumla
Tutar nefesimi beklerim ufukta
Doğan güneşler gibi batarsın, ey ihtişamın
Yerle bir olana dek parıldarsın
Elimden gözlerine sayısız veda
Her gece tazeler arta kalandan bir diğeri
Sen dağıttın bak
Gözlerinden göğe binlerce yıldızı
Çalmışsın ansızın kalbimle
Bin oda varsa hepsi senin, diye
haykırır
Geceyi karalayıp gri duvarlarından
Evim demişsin,
Evim demişsin,
Adıma.
Sende adını koy
Titriyor dudaklarım
Buz gibi akar cehennem
Belki de yakandır üşüten, seni
Eriyor hayallerim bir tuval üstünde
Duydum sen değilmişsin
Gülüşün değmiş
Göğsümden göğüne karanlığım değişmiş
Sen can demişsin
Oluk oluk cananım
Canım demişsin
Cânım demişsin adıma.
Varsın bir emanete dayanıp yaşam
Köhne bekleyişe aldanıp
Biriktireyim akları yüreğimde
Alıp başını, saçıma vurana dek renklerin
Gelişigüzel vurur rüzgar
yama bir Hasretin gölgesine
Bak ay ve güneş buluşur
Sana hep tutulayım
Derinlerde
Şimdi dokunsun ses tellerin çukurlarıma gözlerimin
Kapansın bir düş uğruna tüm yollar gönlüne
Ben burada sahici
Seni beklerim bir günbatımı sahiline.
