Çağırırken göğün kapıları beni kendine
Bulutlarda sarılı bir yavrucak
İki kefede iki oyuncak
Elleriyle işaret ederken ayı
Nefesini tutup bekler kozmik mahkeme
Ruhlar duyabilir sadece verilecek cevabı
Saatler gösterirken kalbi
Gözler kefenin bir ucunda
Mantık sual eder kendi kendine sevgiyi
Pinhan da mı onun için duygular
Tüy kadar hafif olsa da ağır gelir kalp
Tanrı'nın gözleri açılır
Bir ses yükselir dağlardan beriye
Af eyledi
Mantık kalakalır ayanda
Kalem yazdı her birini
Bir ses yükselir okyanuslardan beriye
Af eyledi
Yavrucak melek olur süzülür
Düşler dansa başlar
Alınlarda saklı göz uyandırırken ruhları
Uyuduğunda bilmez mi yine insan kendini?
Pinhan: Gizli
Ayan: Açık
