Gece yalnız, yıldızlar aydınlatır yolumu

Dağlar asi, her batışında güneşin 

Bir öfke kabarıklığıyla dumanlı

Sanma ki hep beyaz kalacaksın 

Düş kırıklığı mıydı şehrin tozlu girdabında 

Yola koyulmak 

Adem olmak her sevgi kırıntıları çiseleyişinde bulutların 

Kurak bir kış sabahı 

Toprağın bekleyişinden öğrendim 

Er ya da geç baharın geleceğini

İşte can kırıklarıyla yapıştırma bir ayna 

Pencereden yansıyan kızıl güneş 

Duvara saçılmış hünerlerini sergiliyor.