Kırgın hayatlarımıza dönüyoruz 

Mahsun, mağlup kaldığımız içten savaşımıza

Karanlığımızın sert kışına

Abartılmış, göstermelik manzaramıza

Tek bir yara saramadığımız

Yaralar açtığımız üstelik .

İnanmak istemediğimiz acılara uğruyoruz ilkin

Sonra birkaç kez ölüyoruz

Birçok kez daha .

Sessizce gömülüyoruz.

Zaman dersen

Zaten saramıyor kendi açtığı yaraları

Geri de veremiyor ateşe verdigi kırları.

Gidenlerse çok suçlu bıraktı geride.

Her biri bir yerde

Ben bir yerde 

Çok zerreye ayrıldık 

Vakitsiz dağlandık

Kuşların hükmü kalmadı göğümüzde iki gözüm

İki yaprak arasında kurutulmuş çiçekler gibi. Çektik suçumuza kalanları

Zeytin ağaçlarıyla konuşmayı öğrendik

Ve,

Çok insanla doyasıya susmayı...

Sitare