Çıkıp gitmeliyim bu şehirden
Kıtaları okyanusları aşmalıyım
Ruhum gidiyor evvelinden
Bense sadece kalan bir yabancıyım
Üşüyorum çok ama çok üşüyorum
Donmak üzereyim
Ya karlar üstümü örtecek
Ya da buza döneceğim baştan aşağıya
Bir heykel olucak silüetim
Beni buza dönüştürenlere ne demeli bilmem
İstemedim katılaşmayı
Artık dayanmıyorum
Sahteliklere, samimi olmayan yüzlere
İsyanım başkasına mı
Kendime mi
Kendime en çok belkide
Çünkü özümü değiştiremiyorum
Özüm ne sahi
Artık onuda bilmiyorum
Ben kendime bile yabancıyım
İnsan kaç kere ayrılır binlerce parçaya
İnsan nasıl bile bile en çok kendine batırır
O cam parçalarını
Kayboldum
