Sürekli aynı dört duvar. Hep aynı yollar, kaldırımlar. Kafamda dert ve hülyalar. Neden böyle bu insanlar? Dünyaya hiç doymazlar. Dinleyip anlamıyorlar. Sürekli birbirlerini yiyorlar. Ölümü hiç umursamıyorlar ki... Ölmeyecek gibi yaşıyorlar.