Sensizlik, bir kurdun patikasını kaybetmesidir.
Bir başına kalmak, süründen kopmaktır.
Sensizlik, sütsüz kahvedir.
Algılanabilecek tek şey tatsız bir acıdır.
Sensizlik, bulutların ardında hapsolmuş güneştir.
Onca ışığı boşa harcamaktır, koca bir ömrü boşa harcamaktır.
Sensizlik, daha önce hiç başı okşanmamış bir sokak köpeğidir.
Korkak, kirli, utanmaz, dilencidir sensizlik.
Sana sarılmak, birbaşına kalmış bir kurdun sürüsünü bulmasıdır
Sana sarılmak, sütlü kahvemden aldığım ilk yudumdur.
Sana sarılmak, sokak köpeğinin sevgiyle karşılaşmasıdır.
Gözlerimiz birbirini bulamadıktan sonra ne anlamı var ki tüm kurtların sürülerini bulmasının?
Gözlerimiz buluşmadığı vakit
Cahilimdir fakat çok şey bilirim.
Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana. Sonların başladığı yerden başlangıçların son bulduğu yere giderim.
Sensiz ben hiç bir şey bilmem.
Kurşun yağmurlarını bilirim.
Sensiz benim ayım batmaz, güneşim doğmaz.
Sensiz ayım hep mehtap halindedir, rüzgarlarım doğudan eser.
Seni gördüğüm her mevsim bahardır benim için. Bilirsin polen pek iyi olmaz benim için.
Seni gördüğüm vakit gözyaşların, kederin olur benim polenim.
Seni gördüğüm vakit kuşlardan sadece güvercinleri bilirim.
Alırım elime kavuştururum özgürlüğüne. Usulca uçuşunu izlerim.
Seni gördüğüm vakit benim tanrım yoktur.
Bir çift göze, bir güzel sözüne, sırma saçlarına, pamuk ellerine taparım.
Seni gördüğüm vakit.
En güzel kahkahamı atarım, en güzel sözlerimi söylerim, en uğraşılmış dizelerimi dizerim.
Hiç dökülmemiş gözyaşlarımı dökerim.
Seni gördüğüm vakit korkusuyla uyuyan çocukluğumu uykudan uyandırır alnından öper, hepsi rüyaydı derim.
Seni gördüğüm vakit mevsimlerden sen olursun,
Seni gördüğüm vakit saat hep seni gösterir,
Seni gördüğüm vakit şarkılar hep seni söyler.
Sana sarıldığım vakit tüm evren kucaklarımdadır.
Sana sarıldığım vakit asma bahçelerim asla solmaz.
