Sevgili Rabbim,

Biliyorum bir meczup değilim,

Ve aslında göründüğüm gibi de değilim.

Belki bu yüzden bana küssün,

Ama sen yine de insanlığıma ver.

Çünkü ben kendi yalanlarımın doğrusuyum

Ve tüm unuttuklarım beni ben eden.

Bu kadar acı olmasa Golha'yı hatırlamak

Belki daha sık hatırlardım.

Ve doğrular bir revolver gibi

Çekip vurmasa düşüncelerimi,

Belki yalan söylemezdim sana.

Insanın sana bile yalan söylediği bu çağda

Sevgili Rabbim,

Ben bir kapının anahtarı olmak isterdim.

Bir vahaya açılan.

Mecnun değildim,

Çölde kaybolmaya yüz bulamadım.

Ama kendi çölünü inşa eden de bendim.

Sevgili Rabbim,

Birkaç kez sana ulaşmaya çalıştım

Ama hep insanlar çıktı karşıma

Gençliğime ver, sen sandım insanları.

Bu yüzden belki bana kırgınsın.

Ama değil midir insanı insan eden

Adem ' e bıraktığın hata payı.

Yine de söylemek isterdim

Beni affet diye,

Ama yüzümde yok hani.

Sevgili Rabbim

Sen daha iyi bilirsin elbet,

Lâkin ben de bilmek istiyorum.

Çünkü şeyhler bilmiyor,

Ben kimim?