Allah'ım nolur Güvercin'e akıl ver. Günlük olarak yazdığıma bakma Allah'ım, gerçekten dua bu.
Ya okumuş kitabın bir kısmını, gelmiş bana öleyim de kurtul diyor. Ey güzel Allah'ım, ben aylardır göbek atıyorum da benim mi haberim yok acaba. Hayır bir de durmuyor, delirttiniz beni diyor... Yarabbi, o kadar sabır çekiyorum ki... Sabır çekmesem ağır küfür ederim herhalde. Edeyim ne olacak diyorum, sonra annesine yazık diyorum, sonra o geliyor annem de kurtulsun benden diyor. Bu Güvercin benim ömrümü yedi... Yarılanmamış ömrümü tüketti. Nefes alıyorum, ya sabır, bir nefes daha alıyorum, ya niye böyle bu diye ağlamaya başlıyorum. Küçük çocuk desen değil, büyüyebilmiş desen değil, annesi değilim ama annesinden farklı da değilim... Kısaca biz ne beraber olabiliyoruz, ne ayrı kalabiliyoruz. Takmış bir kıza, hayır laf etmek de istemiyorum ama kızın da umru değil... Bana gelip sürekli "hak etmiyorum seni" diyor. Ya kime göre neye göre, benim aşkımdan da mı sen sorumlusun. Ben belki hak ettiğini düşünüyorum. Ben illa beni sev diye ölmüyorum ki, triplere giren sensin... Ben yanımda olmana her şekilde razıyım zaten. Yanımda olmaman zor. Seni özlemek zor. Ama cevap vermek isterim ki... Yaşamayı hak ediyorsun... Beni de hak ediyorsun... Sinirle hak etmiyorsun diyorum hep... Sakın inanma... Hak ediyorsun... Belki başka hiç bir şeyi hak etmiyorsun ama beni ve yaşamı hak ediyorsun... Eğer hak etmeseydin, emin ol kader bu duruma getirmezdi bizi...
