İçimdeki sözleri ortaya çıkarıp dağıttım, dağıldım. 

Lâkin gözlerimde neşe kırıntısı görsem kanatlanırım. 

“Yuvarlanıp gidiyorum.” dedikleri yerdeyim. Belki biraz daha fazlası.

Kırık aynalar diyârında parmak ucumda yürümekten bîtâb, varamamaktan meyûs. 

Ezberlediğim intizârların rengine boyalı, bula(na)madığım ümitlere vurgun. 

Ellerimden uçup giden bir kuş kadar hafîf, birazdan ağlayacak bulut kadar dolu.

Sanki bir gömleğin düğmesi, hiçbir iliğe uymayan...