Yıldız gibi yüzü, görünce umudu getirdi
Esamesi kalbe üflenince içinde yangın belirdi
Şevki ile gökyüzüm plato gibi deftere serildi
O gecenin kâbusu sonsuz uyanışla kesildi
Dürttü geçmişin yangını, zaafımın izine sarıldı
Bir kelimeyle o yangın, seni mahvoluşuma taşırdı
Değişmeyen tek his sana olan sevgim kaldı
Dün uyuyan şair Şafak Getiren’in güneşine uyandı
Beklentimin öfkesi aklımı gölgesiyle yuttu
Üzerime kustuğu hisler beni dünden alıkoydu
Seni sen eden günler acıyla birlikte geldi
Beni senden alan her şey dünün bitişiyle kesildi
Bir dörtlüğe sığmadı henüz görmediğin öyküler
Adına yazılmış birçok şiirden ilkiydi siyahyadabeyazşeyler
Gölgemde kaldı bana seni anlatan en güzel eser
Bugündür sana yazılmış dünden sonraki sefer
