Dün yara bere içindeydim, bugünüm çoktan yaralı.
Geçmişin izlerinin geçmeye niyeti yok.
Gelecek geçmeyeceğini temenni ederek geliyor.
Yıllardır başa sarıyorum sevgilim.
Geçmiş seni hiç unutturmuyor, gelecek zaten unutturmam diyerek geliyor üzerime.
Kaybetmeye önce kendimden başladım bugünlerde.
Hayallerim, kalan umudum ve birkaç kırgınlığımla.
Kalbimin kapılarını sonsuza dek kilitledim sana.
Belki sevgin hiç çıkmaz lakin sen hiç giremezsin sevgilim.
Nefes varsa umut da vardır derler, peki ya nefessiz kalırsan ne olur onu kimse söylemedi.
Yutkunamayışımdasın bu günlerde,
Eskisi gibi değilim sevgilim.
Aklımdan hiç çıkmazken sen, şimdilerde ara ara geliyorsun aklıma.
Keşke hiç çıkmasaydın aklımdan, ara ara her gelişinde ölümü tadıyorum sanki.
Bırak peşimi sevgilim, ruhumu rahat bırak.
Yıllarca bir mahkum gibi kilitlendim kaldım gözlerinde.
Gözlerindeki parmaklıklar ardında bekledim seni belki bir gün gelirsin diye.
Hiç gelmedin sevgilim.
Ama benden hiç gitmedin.
Lakin artık vazgeçişin eşiğine dayanmış soluklanıyorum.
Bu sefer gerçekten gidiyorsun sevgilim.
Özlemiyorum eskisi gibi, saçlarını düşünerek geçmiyor günlerim.
Ben gözlerinden serbest kaldım sevgilim.
Artık özgür ve bir o kadar yaralıyım...
