Kapının önünde üşümüş bir ceket 

Koltuk altlarında son yazıyla baba,

bir rüzgarı hissetmenin yükü omuzlarında kızın 

siyah bulutlar arasında parıldayan yüzü ile 

oluşturduğu dünyadan sana bakan kızın,

yine bakmalısın 

bu dünyada var ettiği her şeyin yanılsamasındayım ben 

rüzgarsa çoktan koltuklarında yer edinmiş 

elinde kumandası 

yine bir çocuk ağlaması.


bu bahçeden geçen rüzgar o çocuğun saçlarından bi koku alabilir mi 

Eğer alırsa birkaç kilometre içerisine sığdırılmış bu dünyasından

Uzaklarda olsun kokusu.

kızları tanır bu arada tanrılar 

çünkü bu dünya kızların tanınması gerektiği bir dünya