Düşüncelerime ancak yutkunma eşlik ediyor
söylenecek sözlerim acı bile değil
dile gelmiyor bu kördüğüm
dünya çullanmış sırtımda yaşıyor
yerin bütün yüklerini ben çekiyorum
evsiz bile değilim içli bir yurtsuzluk içim
ruhum da çekiliyor ağır ağır oyunlarınızdan
moloz yığınlarından kalkan bir duman
öyle kirli öylesine boğucu ve işte ölesiye yalnızım
dokunmayın bana bu acı benim
ötesi ve ötekisi olmayan bir ölüm…
bu topraklarda büyüttüğüm
düşün nasıl bir dünya sancısıdır
nasıl bir kendine kalıştır, haykırıştır
kendi üzerine çöküştür bu böyle
yavaş yavaş düşün
ellerimde boşa çıkmış itiş kakış
ölüme anlamsız bir boş bakış
buz kesmiş toprak ve
bir acele hayattı sürdüğüm
bitti sözüm
bu acı benim…
