Bugünden itibaren
Dünyalık sözlerim
Karanlığa gömüldü!
Tanrı, görmeyi bilmeyen sözlerden
Konuşmayı bilmeyen gözlerden sakınsın!
Boyumu aşan
Mısralar yazıyorum bugün
Gaddar feleğin çektirdikleri yetti
Yetimdim semadan
Öksüzdüm felahtan
Ölümün beni perçinlemesi
Nedendir?
Okuttum beni
Cümlesiz aleme
Alemin bildiği
Alem yapmaktı
Kalakaldım
Kılıçsız ve kalkansız
Ruhumu ben
Neden yaşamlara attım?
Dünyada
Mizana çıkardım kendimi
Keder tartılarım
Ağır bastı
Sahi, susmayı beklerken
Ne kadar az konuştum öyle
Sebebi neydi fark etmeyişimin?
Şiir tortularım
Beni, benden habersiz çökeltti
Sözlerimi yutan ve tükürenlerin içine
İçimi dinlemedi kimse
Çiğnenmiş ve kusulmuş olarak
Ben ne hallere düştüm ki
Söylemedim bu yapılmayanları?
Biz; ben ve şiirlerim
Kaybettik kucak açan ormanları
Ayak basacağımız yerler
Kalmadı, uçtu gitti.
Kime yazıldı o zaman
Diye sorma
Kimde kaldı ki
Kime gidecek
Güme gittim bu uğurda
Kimdir şansız döşümden
Düşlerimi delecek?
İşte odur.
Tüm çığlıklarıma sağır olan
İşittirebilmek için susturduğum sessizliğim.
Hiç kimseyi ve hiçbir şeyi görmemek için
Duymamak için hiçbir suskunluğu
Ben şiirlerimle sana kavuşmayı diliyorum.
