Parçası kayboluyor benliğimin.
Bir resim çizdim,
Bakıyorum her yere,
Göz kapaklarım arkasına.
Anı altlarına, duygu aralarına...
Keşke sulu boya kullanmasaydım!
Nerede bilmiyorum.
Şimdi rengarenk oldu yaşlarım.
Tamamlanamayacak olmasından değil de
Ve damladı toprağıma,
Kayıp parçamın yalnızlığına ağlıyorum.
Kalmadı pınarlarımda.
Fazlası ziyan oluyor,
Dağınıklığımı kenara süpürüp
Ketum gecelerin aldığı zamanların.
Bir kahve sıcaklığına daldım.
Ve sessizliğin de kahramanı benim!
Biliyorum toparlamam lazım ama
Yoruluyorum, azmine hayranım hiçliğin!
Kahve çok cazibeli.
Ben bilmezdim,
Bıraktım,
Bilmezdim,
Yemin ederim bıraktım şekeri!
Bir hiçliğin tamamımı acıyla çoğaltacağını.
İnanmadınız bana değil mi?
Bilmezdim,
İnanmayın,
Karanlıktan daha koyu renklerin olacağını.
Zaten tekrar başladım.
Ve inanın bana,
Çok görmeyin n'olur,
Bilmezdim iştahımın kaybolacağını!
Biraz keyif benim de hakkım!
4 Temmuz 2021 02.07
