Yüzünde bir yerde kaybolmuşum
Bir gülsen çıkacağım belki açığa, dünyanın en güzel çukurunun içinden
Bir çatsan kaşlarını çıksa alın çizgilerin, bu vesileyle bir kez nefes alsam bari
Çok görme bana bir nefesi izin ver kaybolduğum yerden çıkmama
Bir çıkayım da sonra istemezsen beni, bir daha duramam zaten buralarda
Güneş gibi sıcak ay gibi parlak yüzünden ayrılmak çok zor olacak elbet
Ama sonsuza kadar burada yaşayıp da seni bir gülüşe mahrum bırakamam.
Biliyorum ben buradayım diye gülmüyorsun hiç...
Ama ne olur saklama o gamze çukurunu insanlardan,kuşlardan, ağaçlardan,çiçeklerden...
Herkes görmeli bu güzelim çukuru
Bir kuş görse ötüşünden anlarsın güzelliğini
Bir çiçek görse yüzünü güneşe değil sana döner
Bir ağaç görse yapraklarını dökmez sen yanındayken
Bir insan görse...
İşte bundan pek emin değilim.
Çünkü ben gördüğümden beni yüzünde tutsağım
Burası da benim esir kampım oldu, ama işkenceyi kendi kendime yapıyorum.
Lütfen çıkayım artık o güzel yüzünden,
Buradayken bir oda dolusu altının içine düşmüş ama altının tedavülden kalktığı güne denk gelmişim gibi hissediyorum.
İstemiyorum altın keselerini, zaten elimi dokunmadan kırılıyor hepsi
İstemiyorum artık bana sunulacak altından bir tepsi...
