Kara bir leke, hangi diyafram ayarında çekilmeli

Ben kaç defa düşünmeliyim

Afaki bir sayı olmalı ki külfet benim omuzlarımda

Durmak yalnızca  su kenarında

Ağırlığım ölçüsüz külfet benim tekrara düşerim

Külfet benim Birikiyorum etrafımda

hangi yanlarından eksiltmeliyim ,beni düşünceden saptır

Yonttuğumdan geriye kaldıkça sen

Kırgın ten, donuk el

Gitmeliyim

Kara bir leke kaplıyorum duvarım sağlamlaşıyor

Yıkılmak güç,   uzaklaştıkça

Yara istemsizce kendini tanıtır


Şehir iskambil kağıtları gibi sunuyor sokakları

Oyunları sevmedim

Bir şehri neresinden tanırsan orasından ıskalarsın

Birazcık da böyle anlam, dermanı yok

İçi boş inatlar tanıdıkça sevgim çelimsiz ,yıkmıyorum

Gitmeliyim

Kürek seslerini çok dinledim toprağa ilk vuruşundaki tarifsiz hareket

İste o sürtünme, iyi biliyorum

duyum kısıtlı görüş perspektiften yana hiç değildi, düzlemesine

görsel şöleni erteleyelim 


Durmak yalnızca akan bir nehir kenarında

Usulsüzce

Gitmeliyim …