Koştu,
Koştu,
Koştu.
Kimse dur demedi, o da durmadı.
Yorulana kadar değil,
Ölene kadar koştu.
Susasa da koştu,
Acıksa da.
Acı çekenleri görse de koşarken.
Belki de ölenleri.
Durmadı, yine de koştu.
O kadar hızlı koştu ki,
Mutluluğu görünce.
Neden mutluydular, anlamadılar bile.
Bazı anlar haddinden fazla yavaşladı sandık.
Bir parçamız ölünce belki,
Toprağa koyarken belki,
Ama öyle geldi bize,
Dursa da bir şey fark etmeyeceğine inandığımız için belki.
Hızlandı tekrar,
Unutturdu bize çünkü.
Unutturur bir de.
Yanımızdan dönüp dolaşıp geçtikçe.
Hipnoz gibi düşün,
Unutturdu işte.
Yakalasam sorardım.
Yakalayamadım kaçtı.
Bir keresinde tutar gibi oldum yakasından,
Bileklerimi kırdı.
Oturdum öylece, cesaretimi de kırdı.
Zamandan bahsediyorum, zaman zaman.
Koşan o.
Duran, ben.
Duran, biz.
Koşmasa artık, o da dursa yanımda.
O da yorulsa ya birazcık.
Son bulsa,
Bulsam...
