''gözleri kan çanağına dönmüş gecenin soluklarında

sessizce saçlarının sunağında beklerken yıldızlar

iflasını vermişken rüzgar

kokunun esamesi okunmaz mı sanırsın ciğerlerimde


suskun ve bitkindir harflerim

adını andığımda dilim

tekrar ruh üflenir mürekkebime

şimdi söye bana

promethius olsam

ateş yerine

kavram çalsam tanrıdan

ve tüm insanlığa

senin sıcaklığında bir parça versem

yer yüzü

kafa tutmaz mı cennete


usul usul

sızarsın

sen

gülüşünle

tüm surlarımı yıkansın

ve eminim yıkarsın

şimdi söyle bana

senin için

kutsal kitapları mı al-aşağı etmeliyim


sol kaburgamın altında kazıdım ismini

ne dengin var ne eşi

hatta benzerini yaratmada belki

tanrı bile alzhemir sevgili

şimdi söyle bana

bu coğrafya

bize sürgün değil mi?'' dedi adam. ve kapıdan çıkmak için kendini zorladı. lakin kasları anarşit olmuşçasına karşı durdu. ve tek adım dahi atamadan oturduğu yere çakılı kaldı. ve kalp atışları o kadar yavaşladı ki. durmak eylemi yanında solda sıfır kalırdı...