Kırmızıya bürümüş gözlerini bir ipek pelerin nefret nefret.

Boğulursun kahrından, bağırırsın: "Ya medet, ya medet! "

Alamazsın tek saniye yanına, hayat gidene vermez müddet.

Bir kafiye bile tutarsam zat-ı aline, reddet.


Ruhuna lavlar taşmış öfkenden, tek şiir değmez sana.

Kibrin esefle gülümser küflü resminden, kelimeler başkasına.

Ömür dediğin bir iki nefes, belki başındayız belki geldik yarısına.

İki doğru kâr etmez, sığınma durmuş saatler arkasına.