Yağmur çiseleniyordu kalbimize,
Tüm hücrelerimizde hissediyorduk
Bir damla bin sevda oluyordu kalbimize
Ben yitip gidiyordum
Ya da öyle sanıyordum
Siz vazgeçmiş gibiydiniz
Ya da sıkıca sarılıyordunuz.
Sizsizlik nasıl bişey biliyor musunuz
Bayım
Kanadını yitirmiş bir kuş misali!
Gökyüzü senin memleketin fakat sen ona gurbetliksin.
Hayır bayım anlamıyorsunuz
Bazen kelimelerim duvarınıza çarpıp bana taş olarak geri dönüyor.
Konuşamamak işte bu bir şairin acizliği
Beni neden böyle aciz bıraktınız.
Oysa yağmurda bizim içindi sevda da
Neden yitip gitmeme mani olmadınız da vazgeçtiniz
Ah Bayım!
Sizinle konusmak isterdim sessizce.
Kelimelerin hüküm sürmediği bir masada yalnızca sessizlik konuşsun isterdim.
Yok olup gidiyordum ve siz bunu seyrediyordunuz!
Nasıl anlatsam bilimiyorum gurbetlik çektiğim gökyüzümü kalbimden söküyorsunuz.
Ve siz Bayım tüm bu olanlardan bihaber yaşıyorsunuz.
