Düş gibi bir şey oldu düştüğüm her vakit
Mırıltı misali geçti insanlar
Bir çemberim vardı yörüngemde
Simsiyah yansıyan
Kendini gören kaçar
Haddini bilen aşardı
Yıldızlar ekerdim
Sevgi biçebilmek için yalnızlığıma
İnanmaktan kazanıp inanmaktan kaybederdim yine
Yine
Yinelerdim yinelerimi
Dümdüz bir denklemde yaşanmazdı
Duygular var oldukça vardım
Sevginin yüceliğine inanırdım
İnsanın iyiliğine
Paylaşmanın bilgeliğine
Düş gibi düştüm bir vakit
Yıldızlar, yollar, insanlar
Her şeyin sahte yüzü yansımaya başladı yörüngeme
Kör değildim ama gördüm
Mutlu değildim ama güldüm
İnandığım yegane şeyleri aldılar benden
Duygularım, inançlarım, benliğim
Ben değildim artık ama düzdüm
Düne küskündüm, bugün herkese döndüm
