Demir attı kağıttan gemilerim kıyıya
Çok bile dayandılar bu fırtınaya
Kuşatıldı kumdan kalelerim
Her dalgasında köpüklü denizlerin
O gemilerin güvertesinde umutlarım
O kalelerin içinde çocukluğum vardı
Yağınca yağmur yalnız kaldı sokaklar
Ölümü meşru kılan özlemler vardı
Trenler geçiyor düş tünellerimden
Karşıma çıkıyorsun gara varınca
Etkisindeyken mutluyum maddelerin
Ya yüzünü göremezsem uyanınca
