Bir an gelir aklına hiç düşünmeden
Belki geçmişin izi belki de bir düş
İstemsiz dolar gözlerin o an
İnisiyatif almaktan korkar akıl
Sevda türküsü tüttürmek istersin uzaklara
Zihninde çalar duymasa da kulakların
Sinmişken koynuna gecenin usulca
Işık hızıyla yarışır düşündekiler
Anlarsın artık:
Var olmak zıttı değildir yok olmanın
Ağırlığından değil, hafifliğindenmiş anlamsızlığı varlığının
Eser bir rüzgar sonra
Savurur düşlerini zihninden
Uzaklaştığını sanırken kısa bir an
Savrulan tek şeyin düş olmadığını kavrarsın.
