okuduğumda batardı boğazıma kelimeler
yazdığımda kutsanmazdı yazdıklarım
sabır diyorlar adına
günlerden hangi gün bilmez iken
çalılardan yapılma hevesti bu bendeki
ah bir rüzgar görmeye görsün hevesim
dağılırdı saçım gibi
bıçkın akşamlardan hep sağ çıkardım
sağ çıkardım da
düşmezdim notunu defterime
söylemezdim kimseye
saklar gibi bir günahı
uyanırdım ertesi günün sabahına sağ çıktım demeden
harcanacak ne varsa harcanırdı dünden bana kalan ne varsa
yokuş yolda kazanacağım ne varsa kazanınca çıkardı karşıma bıçkın akşamlar
gafil avlanırdım çoğu zaman
gafil avlanırdım da
düşmezdim notunu defterime
uçurumun bittiği yerde başlardı saçımın akı
plak gibi dönerdi başımda akşamlar bıçkın
düşmediğim notlardan dağlar yapardım kendime
küçük ilahları utandıracak türden
sözüme masal karıştırmadan solardım koklardım ciğerime çektiğim ne varsa
uçurumlar çoğaldı sonra
iki dudağın arasından çoğaldılar onlar
kendi kendilerine dağ oldular
ummana karıştırlar
