Aslında varlığı belirsiz bir huzurun
Kendisini izliyorum.
Oturmuş,
Sessizliğini dinliyorum.
İnsanlar ne kadar çok,
Ve ne kadar kendi hallerinde.
Ne kadar üzgün
Ve ne kadar da mutlular.
Elimde,
Dumanı hala üzerinde tüten bir kahve.
Duyuyor musunuz bu duygu selini?
Gökyüzü de birazdan içini dökecek sanki.
Hem de zaten
Bütün bu karmaşanın üzerindeyken.
Ve insanlar ne kadar karışık,
Ne kadar duygulular.
Elimde,
Esen rüzgar.
Elimde,
Bir şiir defteri.
Duyuyor musunuz, bütün bunları?
Anlayabiliyor musunuz aslında, aslolanı?
Ben şiire resmediyorum aslında,
Tüm gördüğüm bu, aslolanı.
Elimde,
Bir hiçlik.
Elimde,
Hissettiklerim.
