Düşüncelerin zincirleri var. O zincirlerle kamçılar. Kamçılar prangalara vurur. Prangalar kenetlenir ayaklara. Ayaklar götürür bizi zindana. Zindanda zincire vurulur, esiri oluruz düşüncelerin.
İnsan hayret duyar insana. Hasret kine dönüşür zamanla. Zaman tıkanır zamansızlıkla. Zamansızlık doğurur insanları. Doğarken ölür hasret. Ölüm bedene vurur. Beden ruhu taşır zamanla. Ruh yüke dönüşür sonra.
Özlem duyarım bir adama. Adam yok olur sonra. Düşünceleri hapseder beni. Hapisler özlem yeri. Özlem o adama duyduğum sevgi. Sevgi kırıntılarını bırakır. Kırıntılar doyurmaz özlemi. Özlem kemirir içini.
Boşluklar kapanmaz doldurduklarımla. Doldurduklarım yetmez boşlukları kapatmaya. Bazı çiviler sökmez kimi çivileri. Boşluğu kazırım tırnaklarla. Tırnaklar kesilir sonra.
Sevgi beslerim hayat önceliklerdir diyen adama. Önceliği olamam adamın. Olamadığım bir yığın şey olur sonra. Yığın çığ olur mağlup oluşumla.
Olduklarım yetmez bana. Olmadıklarıma hasret duyarım. İhtimaller kenetlenir beynime. Prangalar ayağımda. Ruhum zindana karışır, esiri olur o adamın. Ben, ben olmaktan çıkarım zamanla. O adama karışır hasretim. O adam ben olur sonra. Bir fazlalık gibi yaşarım. Kabusum biter, başka bir güne uyanırım sonra. Düşünceler yine çıkar karşıma. Başlarım mağlup olacağım bir diğer savaşa.
