Çok istiyoruz. Kafamız kazan gibi. Vıdı vıdı konuşup duran bir ses var içimizde. Günümüzü karartıyor. En tatlı yiyeceklerin içinde dişimize değen bir kabuk gibi iştahımızı kaçırıyor canımızı yakıyor. O kabuğu bulup atsak da artık yapacak hiçbir şey yok tüm büyü bozuldu, heves kaçtı. Baştan o orada olmasaydı çok daha güzel olurdu değil mi?
Düşünmekten kurtulmak da bizim için bazen bu kabuk gibi hissediliyor. Kurtulmak mümkün olsa hiç düşünmezdik. Ancak kaçamıyoruz. Hatta bu yazıyı okurken de diyoruz böyle bir şey imkansız…
Bu koşullar altında imkansız evet ancak koşulların üzerinde etki göstermeye çalışmamız lazım. Koşullarımız nedir? Koşullarımız için ne yapabiliriz?
Düşünmek, üzülmek, tüm istediklerimize ulaşmak… Nasıl olabilir? Koşullarımızı değiştirmemiz lazım…
