zaman yeniği* şu minik yüreğim
köhnediği kuytu köşelerde mahvına ağlayamadan
elini eteğini çekecek dün'den arta kalanlardan
(tüm yaşanmışlıkları cebine devşirerek)
onun güzel biçemi* ile mevsuf tabloları ters çevirmemiz tembihlenecek
adını anmayacak ve selam dilenmeyeceğiz ondan
bir çiy tutunsa tenimize öyle destursuz
suya hasret topraklar gibi yarılacağımızı bileceğiz ortadan
dualarımıza nüfuz etmesine müsaade etmeyecek,
ağlamayacak ve düşünmeyeceğiz
düşmeyeceğiz
asla
ve sonsuzluğun sonuna dek
