Her günü dününden farklı olmayan bir insan; yeni bir şeye başlamaya nasıl cesaret edebilir ki? Yine aynı sonuç olmayacağını kestirebilir mi? Zamanın geçerinde bilgece davranmaya çalışarak, kendini kurtarmış gibi göstermeye çalışarak nereye varabilir? Ancak yaşadığı acıyı yok sayarak...

Umursamayan tavırlarla nereye varabilir? Gözlerindeki o yorgunluğu, geceleri uykusunun gelmemesini silebilir mi gülerek? Hayatına hareketlilik katmaya çalışarak dününden farklı bir kişi olduğunda, başını yastığa koyduğunda aslında gerçek benliğini kaybetmek için çabaladığını fark eder mi, ya da kendi benliğini kaybettiğini düşünerek bir sonraki düşüşüne kadar ne kadar dayanabilir?