kül tablalarından yükseliyor soluğum

mavi ile sarının birleştiği bir yerde

kara bir duvar çıkıyor karşıma

üstüne isimler yazıyorum


soyismini unuttuğum şairler

doğum günlerini hatırladığım eski sevgililer

ilk işlediğim günahım

son akşam yemeğim

hepsine yetecek kadar kara bir duvar


yüzümü ısıran bir şeyler var bu duvarda

bu yüzden duvarla konuşmak istiyorum

nasıl içimden de kara

nasıl aklımdan da dolu 

olabildiğini merak ediyorum

yanaşıyorum usul usul


önce anlamak lazım

hepiniz bilirsiniz ki böyle duvarlar

anlatmadan önce anlaşılmak isterler

çünkü kutsal sözcükleridir empati

ve dahi başka duvarlara başka şehirlerde

üzerine yazacak kadar yanaşmamanızı isterler


aslında duvar haklı

yani eğer ben de bir duvar olsaydım

üzerimde tek renk bir desen

belki biraz da köşeden

bir çiçek resmi isterdim


ben duvar olsaydım ne çok şey isterdim

ya da önce duvar olmamayı isterdim

sonra bir duvardan çiçek bozuğu yüzümü saklayıp

üzerine çiçek çizmek isterdim

aslında çiçek değil begonvil çizerdim


ne zaman bir duvarla karşılaşsam böyle olur

hayalim kendimin de bir duvarı olsundur

ama cadde üstü olmasındır

çünkü her şey benimle duvar arasındadır