Güzel günlerin geleceğine inandırmıştınız beni bayım....
Ben bir gün bütün bu acıların son bulacağına inanmıştım.
Sonra, sonra bir şey oldu. Üzerime yıkıldı duvarları içimin. Ve ben o enkazın altında yapayalnız kaldım. Zaten kimse de kurtarmaya gelmedi. Ellerimle, tırnaklarımla kazıdım beton parçalarını. Kendime nefes alacak bir boşluk yaratmıştım ama bedenim kaskatı kesilmişti tonlarca ağırlığın altında. Ben şimdi o boşlukta size bunları yazıyorum.
Bilmiyorum bir gün size ulaşır mı?
Ya da yardımıma gelecekler mi?
Yaşıyorum bir şekilde tutunuyorum hayata. Her ne kadar çıksam da bu duvarların altında bedenim ezilmiş ve yaralanmıştı. Kim saracaktı yaralarımı? Canım hep yanacak mıydı bayım?
Ben bir kez daha olsun hissedebilecek miydim kaybettiklerimi ?
Hayat ÖDEMİŞ
odemisnurhayat@gmail.com
Instagram:hayat_odemis
