Bekliyorum yine
Kimi beklediğimi bile bilmeden
Yalnızca bekliyorum
Olurda melekleri kıskandıran tebessümünü görürüm diye
Kim bilir belki geçip gidersin yanımdan
Ben de kapılırım rüzgarına
Kaybolur giderim yalnızca ikimizin olduğu uzak diyarlara
Sessiz ol yürürken duymasın bu korkunç şehir seni
Mest olur yıkılır çöker binalar üstümüze
Bülbüller kapılır da intihar eder
Muhabbet kuşları ağlar
Hakkın var mı buna
Bedenini sarmalayan şu meltem yok mu
Ah bir yakalayabilsem onu
Sarılsam boğazına öldüresiye
Daha ben hissedememisken seni
Nasıl cüret eder buna
Göğsümde bir serinlik olur bazen
Bilirim sen oradasın
Lakin görmek, duymak nasip olmaz
Zaten hiçbir şey de vaktinden önce olmaz
Tutup zamanın iplerini süratlice çekesim gelir
Bekliyorum
Bekleyeceğim
Hissedene kadar seni
İşte o an sarıp kollarımı
Ölüm ayırıncaya dek
Hayata tutunacağım
